Travers kan op iedere gewenste plaats op een hoefslaglijn worden begonnen, maar begint meestal na het doorrijden van een hoek. Dit heeft het voordeel dat stelling en buiging uit de hoek al kunnen worden 'meegenomen' in de travers. Daartoe houdt de ruiter op het wisselpunt aan het begin van de lange zijde stelling en buiging vast, hij belast zijn binnenzitbeen meer en legt daarbij de buitenkuit achter de singel en drijft zo de achterhand zijwaarts in de richt van het midden van de ring. De binnenkuit, waar het paard zich nu nog steeds omheen buigt, drijft op de singel voorwaarts. Met de binnenhand wordt er stelling gevraagd, de buitenste geeft zo veel mee dat het paard zijn buitenste hals- en rompspieren kan rekken, maar houdt zo veel contact dat het niet over de schouder kan wegvallen.

Als men de travers niet vanuit de hoef begint, maar vanaf een rechtelijn, dan moet de binnenteugel, de drijvende kuit aan de binnenkant en de opvangende buitenkuit gelijktijdig actief worden. Aan het eind van de travers gluidt de buitenkuit weer naar zijn uitgangspositie en drijft samen met de binnenkuit alleen nog voorwaarts. Daardoor zal de achterhand van het paard de parallelle hoefslaglijn verlaten en weer het spoor van de voorhand volgen.